چرا دبستانی‌ها دیگر مدرسه را دوست ندارند؟ اضطراب، رقابت و آموزش خشک؛ سه عامل اصلی بی‌میلی دانش‌آموزان

در سال تحصیلی جدید، بسیاری از خانواده‌ها با پدیده بی‌علاقگی و اضطراب در میان کودکان دبستانی مواجه شده‌اند. کارشناسان می‌گویند ساختار خشک مدارس، فشار والدین و فضای رقابتی ناعادلانه باعث شده تا دانش‌آموزان نه‌تنها از تحصیل لذت نبرند، بلکه از مدرسه گریزان شوند.

چرا دبستانی‌ها دیگر مدرسه را دوست ندارند؟ / اضطراب، رقابت و آموزش خشک؛ سه عامل اصلی بی‌میلی دانش‌آموزان
مدرسه‌ای که دیگر جذاب نیست
در سال‌های اخیر، والدین زیادی از کاهش علاقه فرزندانشان به مدرسه گلایه دارند. چرا دبستانی‌ها مدرسه را دوست ندارند؟ پاسخ به این پرسش ساده نیست، اما نشانه‌ها واضح‌اند: اضطراب، افسردگی، فشار تحصیلی و نبود شادی در مدارس باعث شده تا کودکان از حضور در مدرسه احساس ناامنی کنند.

طبق گزارش فرارو، بسیاری از دانش‌آموزان ابتدایی ترجیح می‌دهند در خانه درس بخوانند. یکی از دانش‌آموزان کلاس چهارم گفته است: «در خانه راحت‌تر هستم چون مادرم بهتر از معلم درس‌ها را توضیح می‌دهد.» ۱۱ دانش‌آموز دیگر نیز همین نظر را داشتند.

کودکان چه می‌گویند؟
در گفت‌وگو با ده‌ها دانش‌آموز دبستانی در تهران، بیشتر آن‌ها گفته‌اند اگر حق انتخاب داشتند، روزهایی را در خانه می‌ماندند. تنها شش نفر از ۲۰ دانش‌آموز، حضور در مدرسه را به خانه ترجیح داده‌اند؛ آن هم به خاطر داشتن دوستان و بازی در زنگ تفریح.

یکی از دانش‌آموزان نارمکی گفت: «اگر مدرسه اختیاری بود، فقط روزهایی که حوصله داشتم می‌رفتم. اجباری بودنش باعث خستگی می‌شود.»

نگاه والدین؛ ساختار خشک و ترس از معلم
والدین نیز معتقدند مدارس در جذب علاقه دانش‌آموزان ناتوان‌اند. «رویا» مادر یک دانش‌آموز پایه ششم می‌گوید: «دخترم از معلم و ناظم می‌ترسد و شب‌های جمعه مدام دعا می‌کند که فردا مدرسه نرود.»
او تأکید می‌کند که محیط مدرسه برای کودکان خشک، رسمی و بدون شادی است.

در مقابل، کارشناسان آموزشی بر نقش خانواده‌ها تأکید دارند. زیبا عبدالحسینی، کارشناس آموزش ابتدایی، می‌گوید: «بسیاری از والدین مسئولیت یادگیری را تنها بر دوش معلم می‌گذارند، در حالی که خانه نیز باید محیطی حمایتی برای کودک باشد.»

بررسی گفته‌های دانش‌آموزان نشان می‌دهد ترس از امتحان و نمره، عامل اصلی اضطراب است. کودکان از ناظم، معلم یا حتی نگاه هم‌کلاسی‌ها می‌ترسند.
یکی از آن‌ها می‌گوید: «وقتی خانم معلم سؤال می‌پرسد، هول می‌شوم و همه چیز یادم می‌رود. بعد فکر می‌کنند درس نخوانده‌ام.»

به گفته محمدصادق خدایی، کارشناس مشاوره آموزش و پرورش یزد، «انتظارات بیش از حد خانواده‌ها و فضای رقابتی، منبع اصلی استرس دانش‌آموزان است.»

نظام آموزشی بر پایه حفظیات
کارشناسان معتقدند ساختار سنتی آموزش و پرورش که بر حفظ کردن درس‌ها و گرفتن نمرات بالا تأکید دارد، عامل اصلی فرسودگی ذهنی کودکان است. در این فضا، دانش‌آموز «خوب» کسی است که خوب حفظ کند، نه کسی که خلاق باشد یا پرسش کند.

محمدرضا نیک‌نژاد، کارشناس آموزش، هشدار می‌دهد: «مدارس ایران بیش از حد رقابتی‌اند. این فضا استعدادها را خفه می‌کند و به‌جای رشد، اضطراب می‌آورد.»

پیامدهای خطرناک بی‌علاقگی به مدرسه
اگر این روند ادامه یابد، کودکان دچار اضطراب مزمن، افسردگی و بی‌انگیزگی می‌شوند. کارشناسان هشدار می‌دهند که بی‌توجهی به نیازهای عاطفی دانش‌آموزان ممکن است در آینده به ترک تحصیل یا آسیب‌های روانی جدی منجر شود.

فرجی‌راد تأکید می‌کند: «مدرسه باید محیطی امن، شاد و پویا باشد، نه میدان رقابت برای نمره و ستاره.»
https://meliyat.com/vdcj.aehfuqevvsfzu.html

منبع : اطلاع با ما