تازه تو همشهری و هم زبون من هم هستی. بارها در پیامک بهت گفتم که ازت دلخور نیستم و شرایط عصبی و پر از اضطراب روزهای جشنواره رو درک می کنم. شنیدم که امشب باز هم به من ابراز لطف کردی. برادر گلم مطمئن باش که بزرگواری و نجابت تو برام ثابت شده است. چقدر قشنگه که برادری ها و رفاقت ها رو فدای سوتفاهم نمی کنیم. منم از تو معذرت می خوام. از همه کسایی که شاید یه جایی، یه زمانی با حرفام ناراحتشون کرده باشم ... اصلا قشنگی تحویل سال به همینه . همدیگه رو ببخشیم بی ریا و بی اندازه ... عزیز دلم هستی هادی ... روی هامون نازت رو ببوس.»