اساساً سلبریتی‌ها و مدل‌ها چه آسیبی برای فرهنگ بشریت دارند؟ پدیده‌ی ستاره سازی و چهره‌های جذاب شناخته شده آیا همان فرهنگ اسطوره سازی شرقی‌ها است؟ اگر نه، که قطعاً چنین نیست، تفاوت اسطوره‌ها در سنت و سلبریتی‌ها در مدرنیته با یکدیگر چیست؟ اصلاً شهرت سلبریتی‌ها خود ساخته است یا دگر ساخته؟ آیا میتوان سلبریتی سازی را یک صنعت دانست؟ و ده ها پرسش دیگر که به حل بسیاری از مسائل نوپدید می‌تواند کمک شایانی کند. زاویه‌ای که در نوشتار حاضر مد نظر است، فاجعه‌ای است که فرهنگ غربی سلبریتی برای هر جامعه‌ای از جمله جوامع غربی به ارمغان می‌آورد.
به زعم نگارنده سلبریتی سازی یک پروسه‌ی اجتناب ناپذیر در صنعت رسانه‌ای جهان شده است. آنچه واضح است اینکه مهم‌ترین عرصه‌ی صنعت رسانه‌ای جهان، ساحت خبر و موضوع سرگرمی است. در واقع هژمونی ژئوکالچریک رسانه ،هدفی جز تسلط بر جهان خبر و دنیای سرگرمی ملت‌ها و دولت‌های گوناگون ندارد. قطعاً در دستیابی به این استیلای ژئوکالچریک رسانه در جهان ،اصلی‌ترین شاخصه ،راه اندازی صنعت سلبریتیسم است.
سلبریتی‌ها در عرصه‌ی بازی‌های مجازی و واقعی، رشته‌های مختلف ورزشی و سرگرمی و هنرهای سرگرم کننده چون موسیقی و سینما. در واقع سلبریتی‌ها که قرار بود تا ابزاری برای توسعه اقتصادی صنعت رسانه‌ای باشند، امروز گویی رسانه را در خدمت خود گرفته ورسانه‌های نوین ابزاری برای شهرت سازی‌های مجازی سلبریتی‌ها شده‌اند.
اما فاجعه‌ی بنیان‌کن به هیچ روی در این مسئله محصور نمی‌شود. مسئله‌ی اصلی، رادیکالیسمی است که غیرمستقیم غرب و جهان را گرفتار خود ساخته است. رادیکالیسمی که فهم صحیح »فرهنگ سلبریتی‌ها» به موشکافی آن کمک می‌کند.
امروزه چه در غرب و چه در کشورهای غرب زده ،سکان هدایت جامعه به نحوی ناخواسته به رسانه و در امتداد آن به سلبریتی‌ها وانهاده شده است. این به معنای حذف یا تضعیف و به خواری کشاندن سکانداران حقیقی جوامع بشری است.
ناخدایان شایسته‌ی کشتی جوامع بشری ،کسانی نیستند جز دانشمندان و روشنفکران. با حذف دانشمندان و روشنفکران از مسند هدایت اجتماعی و واگذاردن آن به ستاره‌های جذاب سینمایی، هنری و ورزشی، آرام آرام فرهنگ جامعه به باتلاق ظاهرگرایی و ظاهرپرستی سقوط می‌کند.
تفوق ظاهرگرایی بر عقلانیت و ارزش‌های وجودی انسان ،یعنی حکومت حس و خرافه بر تفکر و اندیشه. جامعه‌ای که از درون چنین خودخواسته بسترهای حس‌گرایی و ظاهرپنداری و خرافه‌بینی را گسترش می‌دهد نتیجه‌ای جز رادیکالیسم چند بعدی به روی خود نخواهد دید. افراط‌ها در مقابل تفریط‌ها. جهانی این‌چنین، جهان متارکه‌ی بشر با عقلانیت و پیوند با رادیکالیسم است.
در سویی از ماجرا ،گویی سلبریتیسم و تروریسم هر دو دو روی یک سکه‌اند. رادیکالیسم چه با چهره‌ی جذاب سلبریتیسم و چه با چهره‌ی چندش‌آور تروریسم هر دو یعنی دور شدن بشر از خویشتن انسانی خویش.
به زعم نگارنده سلبریتی سازی یک پروسه‌ی اجتناب ناپذیر در صنعت رسانه‌ای جهان شده است. آنچه واضح است اینکه مهم‌ترین عرصه‌ی صنعت رسانه‌ای جهان، ساحت خبر و موضوع سرگرمی است. در واقع هژمونی ژئوکالچریک رسانه ،هدفی جز تسلط بر جهان خبر و دنیای سرگرمی ملت‌ها و دولت‌های گوناگون ندارد. قطعاً در دستیابی به این استیلای ژئوکالچریک رسانه در جهان ،اصلی‌ترین شاخصه ،راه اندازی صنعت سلبریتیسم است.
سلبریتی‌ها در عرصه‌ی بازی‌های مجازی و واقعی، رشته‌های مختلف ورزشی و سرگرمی و هنرهای سرگرم کننده چون موسیقی و سینما. در واقع سلبریتی‌ها که قرار بود تا ابزاری برای توسعه اقتصادی صنعت رسانه‌ای باشند، امروز گویی رسانه را در خدمت خود گرفته ورسانه‌های نوین ابزاری برای شهرت سازی‌های مجازی سلبریتی‌ها شده‌اند.
اما فاجعه‌ی بنیان‌کن به هیچ روی در این مسئله محصور نمی‌شود. مسئله‌ی اصلی، رادیکالیسمی است که غیرمستقیم غرب و جهان را گرفتار خود ساخته است. رادیکالیسمی که فهم صحیح »فرهنگ سلبریتی‌ها» به موشکافی آن کمک می‌کند.
امروزه چه در غرب و چه در کشورهای غرب زده ،سکان هدایت جامعه به نحوی ناخواسته به رسانه و در امتداد آن به سلبریتی‌ها وانهاده شده است. این به معنای حذف یا تضعیف و به خواری کشاندن سکانداران حقیقی جوامع بشری است.
ناخدایان شایسته‌ی کشتی جوامع بشری ،کسانی نیستند جز دانشمندان و روشنفکران. با حذف دانشمندان و روشنفکران از مسند هدایت اجتماعی و واگذاردن آن به ستاره‌های جذاب سینمایی، هنری و ورزشی، آرام آرام فرهنگ جامعه به باتلاق ظاهرگرایی و ظاهرپرستی سقوط می‌کند.
تفوق ظاهرگرایی بر عقلانیت و ارزش‌های وجودی انسان ،یعنی حکومت حس و خرافه بر تفکر و اندیشه. جامعه‌ای که از درون چنین خودخواسته بسترهای حس‌گرایی و ظاهرپنداری و خرافه‌بینی را گسترش می‌دهد نتیجه‌ای جز رادیکالیسم چند بعدی به روی خود نخواهد دید. افراط‌ها در مقابل تفریط‌ها. جهانی این‌چنین، جهان متارکه‌ی بشر با عقلانیت و پیوند با رادیکالیسم است.
در سویی از ماجرا ،گویی سلبریتیسم و تروریسم هر دو دو روی یک سکه‌اند. رادیکالیسم چه با چهره‌ی جذاب سلبریتیسم و چه با چهره‌ی چندش‌آور تروریسم هر دو یعنی دور شدن بشر از خویشتن انسانی خویش.
الف
جدیدترین اخبار
پربیننده ترین
