کفاشیان از اجرای قانون AFC حرف می‌زند و در لفافه روی تمام ادعاهای سعودی‌ها صحه می‌گذارد، به جای اینکه با دفاع جانانه از فوتبال کشور به همه بقبولاند که ایران هیچ مشکلی برای برپایی بازی‌ها ندارد.
کفاشیان این روزها اصلاً نیست، اینقدر درگیر مسئله انتخابات فدراسیون است که گویی چیز دیگری جز انتخابات و کشمکش‌‌های آن را نه می‌شنود و نه می‌بیند. کفاشیان به نظر می‌رسد امید چندانی به انتخاب دوباره برای ریاست فدراسیون فوتبال ندارد، این را می‌توان از حرف‌ها و اظهارنظرهای چند روز اخیرش فهمید وقتی که عنوان می‌کند به دستور وزیر از کاندیدا شدن و ثبت نام برای ریاست فدراسیون انصراف می‌دهد اما گویا این سر خوردگی و ناامیدی از ریاست باعث شده تا او تمام امور فدراسیون را به امان خدا رها کند. مثال بارز این مسئله هم، همین بی‌تفاوتی و بی توجهی جناب رئیس به این همه حاشیه‌سازی عربستان سعودی برای ایران و فوتبال کشورمان است. کفاشیان به این مورد بی‌توجهی نشان می‌دهد تا این ادعا بیشتر به حقیقت نزدیک شود که او چون به ریاست امید ندارد بنابراین کاری هم برای فوتبال ایران انجام نمی‌دهد والا چه لزومی دارد که او به جای موضع‌گیری و حتی سکوت مثل هفته‌‌های گذشته در قبال این جریان درست در روزهایی که همه انتظار برخورد قاطع از فدراسیون را دارند حرف از اجرای قانون afc در مورد بازی در کشور سوم به زبان بیاورد.
شاید جناب رئیس از بابت انتخاب نشدن در اردیبهشت ماه 95 خیالی آسوده دارد و می‌خواهد هر چه مشکل هست را برای رئیس بعدی یکجا به ارث بگذارد، آنچه واقعیت دارد این است که این روزها تمام فوتبال و حتی کارشناسان خارج از گود آن از برخورد قاطع با عربستان سعودی می‌گویند اما علی کفاشیان از مماشات و حتی بازی در زمین سوم سخن می‌گوید. باید حق داد که متعجب باشیم، باید حق داد که ادعا داشته باشیم رئیس فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد برای فوتبال کشور کاری انجام دهد و باید حق داد که منتظر رفتن بی‌چون و چرای زودتر علی کفاشیان از فدراسیون باشیم. شاید فوتبال نفسی بکشد و از جا بلند شود. این روزها به نظر می‌رسد باید عربستان را به حال خود رها کرد تا شیطنت‌هایش را انجام دهد. ما اینجا و در داخل باید بسیج شویم و جلوی کفاشیان را بگیریم که گویا از شدت علاقه به شیخ سلمان فراموش کرده ایرانی است.
روزنامه جوان
جدیدترین اخبار
پربیننده ترین
